Βλέποντας αρκετές φωτογραφίες μέσω του διαδικτύου από την εορτή του πολιούχου Αγίου μας εντύπωση μας προκάλεσε η μειωμένη προέλευση στην Ιερά Πανήγυρη σε σχέση με άλλα έτη.

Σίγουρα ήταν και εργάσιμη ημέρα για πολλούς και αυτό μπορεί να ήταν και ένας λόγος για την μειωμένη προσέλευση.
Τα παλαιά χρόνια στο χωριό μας «Τα Νικολοβάρβαρα» αποτελούσαν μια από τις σημαντικότερες γιορτές του έτους με πολύ μεγάλη συμμετοχή των πιστών στους εορτασμούς.
 Συνήθως συνοδεύονταν από τις εποχικές καιρικές μεταβολές ( Αρχή του χειμώνα). Πολλοί συγχωριανοί μας θυμούνται τα πλημμυρικά φαινόμενα των δεκαετιών ’60 & ’70 αλλά και παλαιότερα.
 Συνήθιζαν ακόμα να συσχετίζουν τα «Νικολοβάρβαρα»  με το θάνατο, λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών που συνήθως επικρατούν τις ημέρες αυτές. Έλεγαν : «Αγιά Βαρβάρα βαρβαρώνει (δυναμώνει το κρύο), Άγιος Σάββας σαβαρώνει (σαβανώνει) κι Αγιονικόλας παραχώνει (θάβει)».
Οι Αγιονικολαϊτες άφηναν τις αγροτικές ασχολίες το διάστημα αυτό για να εορτάσουν μαζί με τον Πολιούχο Άγιο Νικόλα αλλά και για να προσευχηθούν για τους ναυτικούς τους που βρίσκονταν μακριά από το σπίτι τους.
Δεν υπήρχε οικογένεια χωρίς ναυτικό στο χωριό μας. Καμιά σύγκριση με το παρόν που οι συνθήκες έχουν δυσκολέψει.

                                Αξιοσημείωτα που έχουν μείνει από τους εορτασμούς

Η φιγούρα του Γιώργου Σταθάκη ( Μπέμπης )  ο οποίος με τα πειράγματά του και το μαντολίνο  δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητος στην εκκλησία. Παρόλο που ένα ατύχημα στο κεφάλι του στέρησε την ολική διαύγεια , ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ.

Περίπου το 1960 ανήμερα του Αγίου Νικολάου, σφοδρή χιονόπτωση έπληξε το χωριό μας με αποτέλεσμα να γεμίσει μπεκάτσες. Τα συμπαθή πτηνά διαισθάνθηκαν τον άσχημο καιρό και μετακινήθηκαν χαμηλότερα. Ο Σταθόγιαννης αντιλήφθηκε αυτό το γεγονός, τις «τσουβάλιασε» και πήγε στην εκκλησία του Άη Νικόλα , όπου τις πούλησε στον κόσμο. (σ.σ.  Μπορείτε να κάνετε σύγκριση με τι κυνήγια υπήρχαν τότε και τι υπάρχει τώρα).
Πολλοί ήταν και οι μικροπωλητές και έμποροι που έστηναν τους πάγκους τους στο προαύλιο της εκκλησίας και πούλαγαν μικροαντικείμενα μετά την λειτουργία.

Χαρακτηριστικές ήταν οι φυσιογνωμίες του  Λαμπάκη , του Τσικνόσπυρου, του Τσιγκουνόλαμπη κ.α.

Ο Μανωλάκης ο Νυχάς έβαζε τον καφέ στην κατσαρόλα για να μην «σκοντολογάει» μια και υπήρχε πολύ κόσμος  που περίμενε να πιεί τον καφέ του, μετά την λειτουργία.  

Ο Νικόλας ο Μπουτέρης ( Σπούφ) υπηρετούσε την εκκλησία ως επίτροπος και την ημέρα της γιορτής του πήγαινε στο καθήκον του, επιμελώς ντυμένος σε αντίθεση με τις υπόλοιπες γιορτές και σκόλες που ντύνονταν πιο πρόχειρα. Ελάμβανε μια «λειτουργιά» και ένα μπουκάλι κρασί για ανταμοιβή , ενώ ειδικά για την γιορτή του έπαιρνε και ένα «αρτούφι».

Η διανομή του άρτου στους πιστούς ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικολάου στάθηκε αφορμή για την απαλλαγή του Νικολή Δαμιανάκη από την θέση του εκκλησιαστικού επιτρόπου. Νωρίτερα είχε έρθει σε ρήξη με τον τότε Ιερέα του χωριού μας.

Κατά το 1970 και με την έναρξη λειτουργίας του Κέντρου «Νεράιδα» υπό την διεύθυνση του Αντώνη Δελακοβία γινόντουσαν μεγάλα γλέντια. Δεν έλειπαν οι φασαρίες και οι παρεξηγήσεις ενώ πολλές ήταν οι φορές που συγχωριανοί μας ερχόντουσαν «στα χέρια». Ξύλο έπεφτε φυσικά και με τους «ξενόφερτους γαμπρούς» από τα γύρω χωριά και ειδικά από την Νεάπολη.