Από τις ταξιδιωτικές ιστοσελίδες της ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera αλιεύσαμε το εξής άρθρο για τη Μάνη και τον Χερσόνησο του Μαλέα, στο οποίο, μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά και στο Απολιθωμένο Δάσος της Αγίας Μαρίνας:

Μια λωρίδα ελληνικής γης, πολύ διαφορετικής από τις συνήθεις καρτ ποστάλ από τα νησιά. 

Ένα «αρσενικό» τοπίο, που σηματοδοτεί το πέρασμα στη νοτιοανατολική Πελοπόννησο: η τραχιά χερσόνησος της Μάνης, ένα άγριο τοπίο στην εσχατιά της Ευρώπης μεταξύ Μεσσηνίας και Λακωνίας. κι απ’ την άλλη, ο «πράσινος» Μαλέας,  όπου θάμνοι, ελιές και αρμυρίκια συμβιώνουν αρμονικά με τη γαλάζια, πεντακάθαρη θάλασσα. Η νοσταλγία μιας απλής, αγροτικής ζωής…Το τοπίο στη Μάνη είναι πέτρινο: 220 οικισμοί, το 78% των οποίων έχουν καταγραφεί ως «ιστορικοί» και το 31% ως παραδοσιακοί. Οι αναβαθμίδες στης πλαγιές, φτιαγμένες με πέτρινα τοιχάκια, πολλά από τα οποία σήμερα έχουν καταρρεύσει, προέκυψαν από την ανάγκη να γίνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκμετάλλευση του λιγοστού εδάφους από τους «καπετάνιους», τους αρχηγούς των σογιών, στην κατοχή των οποίων βρισκόταν ο κάθε τόπος.

Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα ταξίδι  προς τον ήλιο και τη θάλασσα, με τα βυζαντινά ερείπια να δεσπόζουν, τόσο στην «πέτρινη» Μέσα Μάνη όσο και στην πιο εύφορη Έξω Μάνη, πιο βόρεια από το Οίτυλο, μέχρι την Καρδαμύλη, μια πόλη με νεοκλασικά κτίρια και παραλίες με βότσαλο. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το σπίτι του Sir Patrick Leigh Φέρμορ, του διάσημου Άγγλου που έζησε εδώ μέχρι το θάνατό του στα 96 του χρόνια (1915 – 2011). Πρόκειται για μια πέτρινη βίλα με εντυπωσιακή θέα στη θάλασσα του μεσσηνιακού κόλπου, με τον χώρο γεμάτο από τα βιβλία που κρατούσαν παρέα στον συγγραφέα την ώρα της ενατένισης. Η βίλα αποτελεί δωρεά στο Μουσείο Μπενάκη και παραχωρείται στους συγγραφείς που θα ήθελαν να εργαστούν σ’ αυτή. 

…Στο Νέο Οίτυλο, με παραλία από βότσαλο, το πάλλευκο Λιμένι, κολλημένο πάνω στα βράχια. Στις ταβέρνες, άφθονο ψάρι και η μυρωδιά της θάλασσας. Τίποτα περισσότερο… Διαμονή, στον Πύργο του Μαυρομιχάλη, την παλαιότερη οικία του οικισμού.

Η Αρεόπολη, κατόπιν. Η παλιά πρωτεύουσα της Μάνης. Ένα σύμπλεγμα στενών δρόμων και πέτρινων σπιτιών…

Ακριβώς νότια της Αρεόπολης, τα Σπήλαια του Διρού, η είσοδος του Άδη στη λαϊκή μυθολογία. Η περιήγηση διαρκεί μισή ώρα με τη βάρκα, ανάμεσα στους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες.  Στον ίδιο χώρο,  μια παραλία με βότσαλα εκτεθειμένη στους ανέμους της Δύσης.

…Από εδώ έως το ακρωτήριο Ταίναρο, το τοπίο είναι σκληρό, με κολπίσκους σαν φιόρδ, επιβλητικούς βράχους και στο βάθος, ο όγκος των βουνών της Μάνης, με τους Πύργους, τα ψηλά οχυρωμένα σπίτια των ισχυρών οικογενειών, άριστα και πρωτότυπα δείγματα της Ελληνικής Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής. Σε καιρό ειρήνης, αποτελούσαν την κατοικία του σογιού. Σε καιρό πολέμου χρησίμευαν ως καταφύγια ή στρατιωτικά οχυρά.

…Σ’ αυτό το μέρος της Μάνης υπάρχουν λίγες προσβάσεις προς τη θάλασσα και μία απ’ αυτές είναι το Μέζαπο. Νοτιότερα ακόμη, στη Μέσα Μάνη, είναι ο Γερολιμένας, πολυσύχναστο λιμάνι με τις ταβέρνες και καφετέριες στην παραλία, καθαρά νερά, και μια ωραία παραλία για να κολυμπήσετε παρέα με τα ψαροκάικα. Στο ανατολικό άκρο του λιμανιού δεσπόζει ένα μεγάλο κτίριο που χτίστηκε το 1875 για να εξυπηρετήσει το εμπόριο των ορτυκιών στη Μασσαλία και σήμερα έχει διαμορφωθεί στο ξενοδοχείο « Κυρίμαι .

Μια στάση οπωσδήποτε ση Βάθεια, το χωριό με τους πυργίσκους, πολλοί εκ των οποίων ερείπια σήμερα, άλλοι εν μέρει αναπαλαιωμένοι. Πρόκειται για έναν από τους πλέον εντυπωσιακούς και γραφικούς μανιάτικους οικισμούς. Ανεβαίνοντας κατά μήκος του στενού ορεινού δρόμου που εκτείνεται στην ανατολική πλευρά της Μάνης, φτάνετε στη Λάγια, άλλο ένα γοητευτικό τοπίο.

…Πάνω από τη Σπάρτη ορθώνεται ο βράχος του Μυστρά, όπου από το 1262 οι Βυζαντινοί άρχισαν να χτίζουν εκκλησίες και αρχοντικά σπίτια που περιβάλλονταν από ισχυρά τείχη.

Η ατμόσφαιρα αλλάζει κατά πολύ  στη χερσόνησο του Ακρωτηρίου Μαλέα, την απόληξη της κορυφογραμμής του Πάρνωνα.

…Όπου, δεν πρέπει να χάσετε τη Μονεμβάσια. Το Mont-Saint-Michel της Ελλάδας: ένα κάστρο σε σχήμα τούρτας ύψους 300 μέτρων, το οποίο συνδέεται με τη στεριά με μια στενή  γέφυρα. Κατοικείται από μόλις 10 άτομα το χειμώνα, γεμίζει το καλοκαίρι από τους επισκέπτες και εκείνους που διατηρούν στο κάστρο την εξοχική τους κατοικία. Ο κόπος της ανάβασης αξίζει πραγματικά. Στην Άνω Πόλη, η κλειστή στις μέρες μας (λόγω μη ασφάλειας της στέγης του ναού) εκκλησία της Αγίας Σοφίας. 

Πιο νότια από τη Μονεμβάσια, θα ανακαλύψετε το Απολιθωμένο Δάσος του Ακρωτηρίου Μαλέα, τον νερόμυλο του χωριού Τάλαντα, την αρχαία βυθισμένη πόλη του Ασωπού.

…Όμως, για να δικαιωθεί ένα ταξίδι στη νοτιοανατολική Πελοπόννησο θα αρκούσε και μόνον η Ελαφόνησος, με την παραλία του Σίμου. Κατοικημένη από τη Νεολιθική Εποχή, έγινε νησί με τον σεισμό του 375 μ.Χ. Απέχει 10 λεπτά με το φέρι από την Πούντα. Η παραλία του Σίμου, μία από τις εντυπωσιακότερες της Μεσογείου, αποτελείται από δυο «μισογέγγαρα» που χωρίζονται από μια λωρίδα γης, που καταλήγει σε ένα κατάφυτο από κέδρους ακρωτήρι. Η άμμος έχει το λευκό της ώχρας και τα νερά είναι καταγάλανα... Ο Σίμος απέχει μόλις 4 χιλιόμετρα από το λιμάνι της Ελαφονήσου, όμως είναι ένας κόσμος πραγματικά διαφορετικός…

Maria Teresa Montaruli

http://viaggi.corriere.it/viaggi/vacanze/2012/peloponneso/peloponneso-grecia.shtml

Απόδοση  στα Ελληνικά: Καλλιόπη Λιβανού