(Αναδημοσιέυση από τον Λακωνικό Τύπο 28/03/2012) Γράφει ο Παρατατικός

Μου χαλάει τη… φωτογραφία, κάθε… που φρενάρω πάνω στο τελευταίο ψήλωμα, για νʼ αγναντέψω το Λαφονήσι και τα Κύθηρα και το… θαλασσί όσο πιάνει το μάτι στʼ ανατολικά μου.
Δεν πήγα μια φορά, τα τελευταία χρόνια, και να ʼναι ο όρμος «καθαρός» από καράβια. Δώδεκα… μέτρησα τις προάλλες. Σκέτος …Σκαραμαγκάς!

Για την αισθητική ρύπανση μιλώ. Γιατί την…άλλη, τη βιολογική δεν τη βλέπεις. Τη «διαισθάνεσαι», μόλις πιάσεις τραπέζι στην παραλία και…φας στη μούρη απέναντί σου τα «γκαζάδικα» και τα «φορτηγά» κι ακούσεις τους ντόπιους να μιλάνε, για λαδιές στη θάλασσα, για οξυγονοκολλήσεις και για… «τίς είδε τι… επικίνδυνα φορτία».
Είναι και κακάσχημα… πανάθεμά τα. Σαν σκουριασμένα φαντάζουν από μακριά τα περισσότερα, σαν βρώμικα (και μόνο που τα βλέπεις), σαν… ξένα πράγματα μέσα στη «θαλασσογραφία» του όρμου με φόντο την Ελαφόνησο και το Τσιρίγο.
Η αισθητική…όμως, πάει μαζί με την τουριστική «ρύπανση», που τη λένε και οικονομική… οι άνθρωποι με τα εστιατόρια, τις καφετέριες, τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Και βέβαια οι ψαράδες. Κι έχουν δίκιο.
Έχουν δίκιο οι Βατικιώτες. Από τη μια η Καλλικρατική αποδυνάμωση, από την άλλη το αγκυροβόλιο και η κρίση. Τους έπεσαν μαζεμένα.
Πάμε όμως και παραπέρα…
Στην αρχαιολογική «ρύπανση». Ποιος μπορεί να διασφαλίσει την προστασία της βυθισμένης πολιτείας (εποχής του χαλκού, από τις παλαιότερες στον κόσμο), το γνωστό Παυλοπέτρι, που ελάχιστα απέχει από τις ποντισμένες άγκυρες των πλοίων; Μια φορά γίνεται η ζημιά!
Πάμε και στην… κλασσική, την οικολογική ρύπανση. Μετρήσιμη και μη… Σκεφθείτε, ότι στη διάρκεια ενός έτους αγκυροβολούν στον κόλπο 400 περίπου πλοία, με χρόνο παραμονής από μια μέρα έως εβδομάδες. Έχει συμβεί να καταφύγουν λόγω καιρού και 30 σε μια μέρα. Και μόνο να… φτύσουνε τα πληρώματά τους στη θάλασσα, αρκεί….
Φανταστείτε τώρα… μικροεπισκευές και υφαλοκαθαρισμούς και λιπαντικά και ό,τι άλλο…με την ευκαιρία που είναι αραγμένοι. Γιατί, ποιος τους βλέπει …
Άσε που σε πολλά σημεία ο βυθός έχει αυλακιές από τις άγκυρες, λες και του έχουν κάνει βαθιά άροση, με όλες τις αρνητικές συνέπειες για το οικοσύστημά του.
Θυμός με πιάνει στη σκέψη ότι μπορεί … «να πάθει κάτι» ο Βοιατικός ή η μοναδική παραλία του Σίμου! Ήδη η θαλάσσια περιοχή επιβαρύνεται οικολογικά από τα 150 περίπου πλοία που περνάνε κάθε 24ωρο από τον Καβομαλιά.
Το χειρότερο όμως που φοβάμαι κι ούτε θέλω να το σκέφτομαι, είναι η πιθανότητα να βυθιστεί μέσα στον όρμο (όπως έχει γίνει στην Πύλο) ένα από τα αγκυροβολημένα καράβια. Εφιαλτικό το σενάριο και γίνεται ακόμη πιο εφιαλτικό, αν το φορτίο του είναι… τοξικό ή έστω απλώς ρυπογόνο.
Τότε, μόνο θα «διώξουν» οι αρμόδιοι από τη Νεάπολη τα «δεξαμενόπλοια»!!... Σε μια νύχτα… Πάγια και ελληνικότατη πολιτική.
Και την άλλη μέρα θα ανασκουμπωθούν και θα καθαρίσουν το «τοπίο» από την…ηθική «ρύπανση», που τη λέμε και «συμφέροντα των ολίγων»… Πάμφθηνο έως τζάμπα -σου λέει- το παρκάρισμα των πλοίων στον κόλπο!
Ήθελα να ʼξερα ποιος έφερε εδώ τα τάνκερς. Ποιος πρότεινε το χώρο, ή ποιος δεν είπε « όχι» από την αρχή. Από το ʼ93 που άρχισε να τα «διώχνει» η Πύλος! Γιατί όποιος και να ʼναι… έγινε εχθρός μου.
Δεν περίμεναν βέβαια από μένα οι Νεαπολίτες νʼ αναδείξω το θέμα. Το έχουν παλέψει με κάθε τρόπο.
Κινητοποιήθηκαν οι φορείς της περιοχής, έφτιαξαν επιτροπή, ανίχνευσαν το θέμα νομικά και υπηρεσιακά, υπέβαλαν υπομνήματα, τσακώθηκαν και ελαφρώς μεταξύ τους (όπως συμβαίνει πάντα σε κάθε… μέτωπο αγώνος).
Τα πλοία όμως… ακούνητα!
Ποιος ξέρει σε ποιο συρτάρι έχει… αγκυροβολήσει ο φάκελος «Όρμος των Βοιών» και έχει αρχίσει να μαζεύει τη σκόνη της αναρμοδιότητας των αρμοδίων!
Βέβαια, κάπου πρέπει νʼ αράξουνε και τα πλεούμενα. Το καταλαβαίνω. Και τα «βολεύει» ο όρμος. Κι αυτό το καταλαβαίνω. Σίγουρα όμως δεν μπορούνε να πάνε κάπου αλλού; Κι αν μπορούν, γιατί να μην τα «βοηθήσουμε» να πάνε;
Δεν εννοώ, αυτό που γίνεται με το σκουπιδότοπο, που κανένα χωριό δεν τον θέλει κοντά του… Εννοώ κάποιο σημείο, που η αγκυροβολία μπορεί να μην είναι τόσο βολική , αλλά δε θα ζημιώνει κανένα. Ή θα ζημιώνει λίγο.
Τι με κόφτει εμένα, θα μου πεις. Πράγματι, μπήκα σε ξένα οικόπεδα. Ούτε από τη νομοθεσία περί διεθνών αγκυροβολίων γνωρίζω ούτε αν είναι νόμιμη η transit και η πολυήμερη παραμονή των πλοίων στον όρμο για να φυλαχτούν από τον καιρό ή για να περιμένουν ναύλο ή για ανεφοδιασμό και επισκευαστικές εργασίες. Ούτε κι από ευθύνες… των Λιμεναρχείων έχω ιδέα.
Είμαι όμως ο… επισκέπτης. Είμαι ένα «κάτι τι» από τον τουρισμό των Βοιών. Οπότε… θα το πω απλά:
Πηγαίνοντας για Αθήνα, ποτέ δε θα σταματήσω στο Σκαραμαγκά να πιω ούζο!!