Πλημμυρίδα Λακώνων στην καρδιά της Αθήνας έδειξαν για μια ακόμα φορά την αγάπη τους στην Μαριέττα Γιαννάκου.

Πρωτοφανής ήταν η συμμετοχή του κόσμου (ξεπέρασαν τα 3.000 άτομα ) στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Νομάρχης Λακωνίας Κωνσταντίνος Φούρκας και τα Λακωνικά Σωματεία της Αθήνας την Τετάρτη 7 Μαΐου στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια και η οποία ήταν αφιερωμένη στην κοινωνική και πολιτική προσφορά της Μαριέττας Γιαννάκου.

Στην εκδήλωση  παρευρέθησαν μεταξύ άλλων πολλά μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, διατελέσαντες πρωθυπουργοί, μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου, Δήμαρχοι του Νομού Λακωνίας, Νομαρχιακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, εκπρόσωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας, του ιατρικού κόσμου , του πνεύματος και του πολιτισμού.

Την κα Γιαννάκου, εκ μέρους των Λακωνικών σωματείων καλωσόρισε ο πρόεδρος των εν Αττική Λακεδαιμονίων κος Κωνσταντίνος Μπεκιάρης ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε:

«Είναι γνωστό το ενδιαφέρον και η συμβολή σας κα Γιαννάκου, από μακρού (από τα φοιτητικά σας ήδη χρόνια) για την πρόοδο της χώρας μας και το πολύ αξιόλογο έργο που έχετε επιτελέσει σε όλους τους τομείς που έχετε αναλάβει και ιδιαίτερα κατά την τελευταία υπουργική σας θητεία στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας, τόσο σε πανελλαδικό όσο και σε τοπικό- λακωνικό επίπεδο, γεγονός πολύ σημαντικό για εμάς τους Λάκωνες.

Είμαστε υπερήφανοι που η σύγχρονη Λακωνία έχει να παρουσιάσει γυναίκες- πρότυπα, όπως εσείς. Γυναίκες που διαθέτουν το ήθος και το ψυχικό σθένος της αρχαίας Σπαρτιάτισσας, αλλά και την αρχοντιά και το μεγαλείο της βυζαντινής.

Άλλωστε όπως είναι γνωστό έλκετε την καταγωγή από το πανέμορφο βυζαντινό Γεράκι- τις αρχαίες Γερόνθρες- με το οποίο διατηρείτε πάντα στενούς δεσμούς. Και ανεβαίνοντας αξιοκρατικά τις βαθμίδες της πολιτικής ιεραρχίας , την οποία τελικά επιλέξατε και ασκήσατε ως λειτούργημα και φθάνοντας αφού διαπρέψατε παντού στην, εκ των βασικών για τη θεμελίωση του κράτους , θέση της Υπουργού Παιδείας, δώσατε στο Πανελλήνιο και όχι μόνο, μαθήματα αφοσίωσης στο καθήκον, φιλοπατρίας, ήθους και δύναμη ψυχής.

Σας ευχαριστούμε για όσα μας προσφέρατε και για όσα με το παράδειγμά σας, μας διδάξατε.

Η αγάπη και η εμπιστοσύνη μας στο πρόσωπό σας, είναι απεριόριστες και σας διαβεβαιώνουμε ότι οι Λάκωνες της Αττικής θα είμαστε κοντά σας και θα στηρίξουμε τις επιλογές σας και στο μέλλον, οπουδήποτε χρειαστεί.»

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Νομάρχης Λακωνίας κος Κωνσταντίνος Φούρκας, ο οποίος εκφράζοντας τα συναισθήματα  και την αναγνώριση των Λακώνων ανέφερε:

«Σήμερα τιμούμε τη Μαριέττα Γιαννάκου.

Αλλά η τιμή είναι δική μας.

Είναι τιμή για μένα προσωπικά,  όπως και για όλους εμάς, το ότι γνωρίζουμε τη Μαριέττα Γιαννάκου και συνεργαστήκαμε μαζί της στο στίβο της προσφοράς στη χώρα,  στην πατρίδα.

Είναι τιμή για τη Λακωνία, να έχει αναθρέψει μία τόσο άξια,   ηθική,    ικανή     και   ξεχωριστή     πολιτικό.

• Μία πολιτικό με παιδεία.   
• Μια πολιτικό εκπαιδευμένη, όπως η ίδια λέει, «να τιμά τις ευθύνες» της.
• Που δεν το βάζει κάτω.
• Που έχει τη δύναμη  να λέει «αυτό τελείωσε»   και να κάνει νέα ξεκινήματα.
• Που δεν αναγνωρίζει αδιέξοδα, ακόμα και όταν δεν διαφαίνονται ορατές λύσεις.
• Που έμαθε την ελληνική κοινωνία ή προσπαθεί ακόμα να την μάθει, να μη φοβάται το καινούργιο.   Να μη φοβάται την αξιοκρατική σύγκριση.
• Μια γυναίκα δυνατή και επίμονη,    που δεν έπαψε να μας διδάσκει, ακόμα και μέσα από την προσωπική της περιπέτεια, τη δύναμη και το κουράγιο. Τις ανθρώπινες αρετές που χαρακτηρίζουν τη γυναίκα.     Τη μητέρα. Την επιστήμονα. Την κόρη, που δεν έγινε καθηγήτρια πανεπιστημίου,   όπως θα επιθυμούσε η μητέρα της, γιατί την κέρδισαν τα πολιτικά αμφιθέατρα.

Τα αμφιθέατρα, που η Μαριέτα Γιαννάκου αναστάτωνε,  με ριζοσπαστικές απόψεις   και ρηξικέλευθες προτάσεις, όπως εκείνη, που είχε διατυπώσει, φοιτήτρια ακόμα,  υπέρ της αξιολόγησης των ακαδημαϊκών δασκάλων.

Είναι τιμή για τον τόπο μας, να είναι τόπος καταγωγής μίας πολιτικού, που τόλμησε τις ρήξεις, σε όλη της τη διαδρομή.

• Μία σπάνια φωνή, που υπενθυμίζει ότι «ο πολιτικός πρέπει να είναι πρότυπο με τη συμπεριφορά του.   Δεν μπορεί να φέρεται ανάλογα με τις καταστάσεις και τις περιστάσεις με τρόπο πονηρό και ευέλικτο».
• Μία πολιτικό, που όπως έχει ευθαρσώς δηλώσει «δεν καίγεται» για θέσεις   και κυβερνητικές καρέκλες,     γιατί ως παλιό στέλεχος γνωρίζει πως αυτό που έχει σημασία είναι η συνολική διακυβέρνηση.
• Που υπόσχεται πως, ό,τι κι αν συμβεί    εκείνη θα βρίσκει πάντα τρόπο,  για να προσφέρει στον τόπο της.

Μία πολιτικό, στην οποία, επιτρέψτε μου να πω, η Λακωνία ιδιαίτερα,   χρωστά πολλά. Αυτά που της είχαν στερήσει άλλοι.

• - Τη λειτουργία της Νοσηλευτικής Πανεπιστημιακής Σχολής.
• - Τη δημιουργία Ινστιτούτου Βυζαντινών Σπουδών στο Μυστρά.
• - Την επέκταση και ενίσχυση των εκπαιδευτικών υποδομών στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση.
• - Τη δημιουργία συνθηκών για την προσέλκυση αξιόλογου δυναμικού και για την ανάπτυξη της ακαδημαϊκής έρευνας.

Φίλες και φίλοι,

Δεν υπάρχουν πολλοί Έλληνες, που να μην γνωρίζουν ή να μην αναγνωρίζουν την προσφορά της Μαριέττας Γιαννάκου στον τόπο μας. Που να μην αναγνωρίζουν το έργο:

• - τη μαχητικής βουλευτού και ευρωβουλευτού, η οποία συνέβαλε στη μεταρρύθμιση των ίδιων των ευρωπαϊκών θεσμών, βάζοντας το στίγμα της μεταξύ άλλων :

• Ø στην ευρωπαϊκή άμυνα,
• Ø στις εξωτερικές σχέσεις της Ένωσης,
• Ø στις πολιτικές δημόσιας υγείας,
• Ø στις πολιτικές πρόληψης και αντιμετώπισης των ναρκωτικών.

• - της υπουργού, που σφράγισε και διαχειρίστηκε τις εκρηκτικές πολιτικές συνέπειες της πιο τολμηρής κυβερνητικής μεταρρύθμισης στην παιδεία.
• - της πολιτικού, που αντιμετώπισε μερικές από τις πιο σκληρές μάχες. Άλλοτε κερδίζοντας. Άλλοτε χάνοντας. Μάχες, στις οποίες όμως, δεν έχασε ποτέ την αναγνώριση για όσα προσέφερε και για τον ηρωισμό με τον οποίο υποστήριζε όσα πρέσβευσε.

Κυρίες και κύριοι,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να τιμήσουμε τη Μαριέτα Γιαννάκου,  με την οποία μοιραζόμαστε, ανάμεσα σε άλλα,      κοινή καταγωγή,  από τη Λακωνία.

Τη Λακωνία του Λυκούργου, που προσέφερε στη μήτρα της Δημοκρατίας, την αρχή, ότι όλες οι εξουσίες    πηγάζουν από το σύνολο των πολιτών    και όλα τα αγαθά    καταλήγουν υπέρ αυτού του συνόλου.

«Είχα πάντα επίγνωση της ιστορικότητας του τόπου όπου μεγάλωνα. Ενός δήμου αρχαίου»,   έχει πει η Μαριέττα Γιαννάκου για το Γεράκι,  όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Είναι αλήθεια,  ότι η κληρονομιά του τόπου μας,     μάς προσδιορίζει,    όσο κι αν το πέρασμα,    χρόνων και αιώνων, αμβλύνει τις επιρροές του ιστορικού παραδείγματος.

Έτσι, μία γυναίκα που κατάγεται από τη Λακωνία, φέρει,   ίσως βαθύτερα, στο DNA της γνώσης της, την πληροφορία, ότι στην αρχαία Λακεδαίμονα, η μεγαλύτερη προσβολή προς την πολιτεία,   ήταν η ρίψη της ασπίδας.   

Αντίθετα,  η γενναιότητα και το ήθος,  κατοχύρωναν  δικαίωμα άσκησης εξουσίας   και    συμμετοχής στην πολιτική.

Τιμούμε, λοιπόν, σήμερα τη Λάκαινα Μαριέττα Γιαννάκου,    διότι     ουδέποτε     έριψε    ασπίδα.

Γιατί κάθε στιγμή της πολιτικής της ζωής επέδειξε γενναιότητα όσο και ήθος.

Αγαπητή Μαριέτα,

Έχουν ίσως περάσει πολλά χρόνια  από τον καιρό που     φορώντας παντελόνια, έπαιζες μπάλα στους λιθόστρωτους δρόμους του Γερακίου...

Σου ευχόμαστε ολόψυχα,   να περάσουν πολλά χρόνια ακόμα, που θα παίζεις επιδέξια, μπάλα, στους κακοτράχαλους, πολλές φορές,  δρόμους της πολιτικής.

Κατακτώντας στόχους.

Εμπνέοντας την ομάδα.

Δίνοντας το παράδειγμα.

Ξεσηκώνοντας την εξέδρα...

Εκ μέρους των Λακωνικών Σωματείων της Αθήνας, τιμητική πλακέτα στην κα Γιαννάκου, απένειμε η πρόεδρος της Παλλακωνικής κα Ειρήνη Μουσταφέλλου.

Ακολούθως το λόγο έλαβε η κα Μαριέττα Γιαννάκου η οποία μίλησε με θέμα : «Προετοιμάζοντας το μέλλον» και όπως πάντοτε το ακροατήριο με αμείωτο ενδιαφέρον παρακολούθησε την κατάθεση των πολιτικών της απόψεων.

Η κα Γιαννάκου τόνισε:

«Θέλω να ευχαριστήσω τον Νομάρχη Λακωνίας κύριο Κωνσταντίνο Φούρκα και τον Πρόεδρο του Συνδέσμου των εν Αττική Λακεδαιμονίων κύριο Κωνσταντίνο Μπεκιάρη, για τους φιλόφρονες λόγους τους, τους οποίους εκλαμβάνω -ακόμα και σε εκείνα τα σημεία τους που υπερέβαλαν - ως ειλικρινή έκφραση προσωπικής στήριξης και αναγνώρισης.

Στήριξη και αναγνώριση είναι αρκετά σε έναν πολιτικό, προκειμένου να συνεχίσει την προσπάθειά για προσφορά στη χώρα και το λαό του.

Κι αν σήμερα διαπιστώνουμε μια καταλυτική έλλειψη αυτών των στοιχείων

στην πολιτική ζωή της Ελλάδας αλλά και διεθνώς, είναι ότι αυτοί οι δυο

πυλώνες δράσης ενός πολιτικού προσώπου, η στήριξή του από τους πολίτες

κι η αναγνώριση του έργου του, γίνονται ολοένα και σπανιότερες.

Για αυτή την έλλειψη, όμως, που νοθεύει την ποιότητα της Δημοκρατίας μας,

δεν ευθύνονται κυρίως οι πολίτες.  Πρωτίστως ευθύνονται οι πολιτικοί εκείνοι που λησμονούν ότι η πολιτική είναι λειτούργημα κι όχι επάγγελμα, ότι στην πολιτική είσαι για να προσφέρεις κι όχι για να ωφεληθείς υλικά, ότι η πολιτική από αυτόν που την ασκεί απαιτεί θυσίες κι όχι ευδαιμονισμό.

Είναι ανάγκη να επανακαθορίσουμε την έννοια του πολιτικού υπό τις σημερινές συνθήκες, καθώς διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία, δυστυχώς, τα άλλοτε αυτονόητα γίνονται ζητούμενα.
  Είναι ανάγκη να συμφωνήσουμε στην παρατήρηση ότι σήμερα ένα πολιτικό πρόσωπο που θέλει να προσφέρει στον τόπο και το λαό του πρέπει να διαθέτει τρία χαρακτηριστικά:

Πρώτον, να έχει επεξεργαστεί ένα ρεαλιστικό, αλλά και φιλόδοξο πολιτικό σχέδιο για το πού θέλει να φτάσει τον τόπο μέσα από το δικό του έργο και προσφορά.

Δεύτερον να διαθέτει ικανότητα κατανόησης και πολιτικής αξιολόγησης της συγκυρίας μέσα στην οποία εξελίσσεται το πολιτικό του σχέδιο και η δράση του.

Και τρίτον, να αδιαφορεί για το λεγόμενο πολιτικό κόστος.

Σας αφήνω να σκεφτείτε μόνοι σας αν το πολιτικό προσωπικό που διαθέτει αυτά τα τρία χαρακτηριστικά είναι σήμερα κανόνας ή εξαίρεση.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ- ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Η χώρα μας και οι πολίτες της πιστεύω ότι αξίζουν μια δημόσια ζωή με διαφάνεια και με ηθικούς και θεσμικούς φραγμούς εναντίον της διαφθοράς.

Δεν μπορεί η καθημερινή λειτουργία του κράτους να εκλαμβάνεται από τον πολίτη ως παράγων δημιουργίας σκανδάλων, αδικιών, στρεβλώσεων με τελικό θύμα τον ίδιο.

Είναι άμεση ανάγκη η λειτουργία του κράτους, να μπορεί να ελεγχθεί στο μέγιστο βαθμό από τον πολίτη. Π.χ. η δημοσίευση των χρηματοδοτήσεων

κάθε δημόσιου φορέα στο Διαδίκτυο προς οιονδήποτε τρίτον - όπως συμβαίνει πλέον στις περισσότερες εξελιγμένες δημοκρατίες - είναι μια πρώτη κίνηση, και απολύτως ενδεικτική των προθέσεων μιας Πολιτείας να πάψει να λειτουργεί εν κρυπτώ.

Εξίσου σημαντική είναι η ουσιαστική λειτουργίατων Ανεξάρτητων Αρχών.

Πρόκειται για ένα θεσμό σχετικά πρόσφατο στην  Κοινοβουλευτική Δημοκρατία πολλών χωρών, που σκοπό έχει να ακυρώνει την υπερβολική συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια μεμονωμένων οργάνων της Πολιτείας ή και μονοπρόσωπων φορέων της. Εδώ η πολιτική πρέπει να αντιμετωπίσει έναν διπλό κίνδυνο: Από τη μια μεριά, οι δυσλειτουργίες στον παραδοσιακό διαχωρισμό των εξουσιών (εκτελεστική -νομοθετική -δικαστική) που θυμόμαστεαπό τον Μοντεσκιέ, οι οποίες δημιούργησαν την ανάγκη επινόησης των Ανεξάρτητων Αρχών, δεν έχουν αντιμετωπιστεί από τη συντεταγμένη Πολιτεία.

Από την άλλη μεριά, η ατελής θεσμική θωράκιση του θεσμού των Ανεξάρτητων Αρχών μπορεί να μας οδηγήσει στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή στη συσσώρευση εξουσίας σε αυτές και τη γένεση από διαφορετική πηγή

των ίδιων στρεβλώσεων.

Ουσιαστικά δηλαδή, αναζητούμε εξισορροπητικούς μηχανισμούς που αποθαρρύνουν μονοσήμαντες αποφάσεις από μονοπρόσωπα όργανα

ή από όργανα με υψηλό βαθμό συγκέντρωσης εξουσίας.

Πάντως, την ιδέα των ανεξάρτητων αρχών, και ιδίως τα αποτελέσματα

της εργασίας τους, δυσκολεύεται πολλές φορές να συνηθίσει και να δεχθεί

μέρος του πολιτικού κόσμου, της δημόσιας διοίκησης ή και των επιχειρήσεων.

 Όμως, στη σημερινή σύνθετη εποχή που ζούμε, τις ανεξάρτητες αρχές τις χρειαζόμαστε και πρέπει να τις εξελίξουμε, μια και αποτελούν  για μια σύγχρονη δημοκρατία απαραίτητα εργαλεία για την καλύτερη και πιο διαφανή λειτουργία του πολιτικού, οικονομικού και διοικητικού συστήματος.

ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

Όσο τα προβλήματα αυτά δεν αντιμετωπίζονται από το πολιτικό προσωπικό, τόσο η εμπιστοσύνη του πολίτη στην πολιτική και τους θεσμούς μειώνεται,

με αποτέλεσμα οι λύσεις να γίνονται πολύ δυσκολότερες, όταν η συγκυρία είναι δυσχερής όπως συμβαίνει στις μέρες μας με την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε εγκαίρως προειδοποιήσει όλα τα κράτη μέλη για την ανάγκη εκσυγχρονισμού των οικονομικών τους δομών και επίτευξης συγκεκριμένων οικονομικών στόχων.

Πρόκειται για τη γνωστή μας Στρατηγική της Λισσαβόνας.

Πολλές χώρες, όμως, προτίμησαν να διαχειριστούν τη δική τους συγκυρία

με τρόπο επιπόλαιο, συχνά μικροκομματικό και στενά εθνοκεντρικό,  καθώς επίσης και δίνοντας υπερβολική έμφαση στις απελευθερώσεις των αγορών χρηματοοικονομικών προϊόντων, αντί της ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας.  Αποτέλεσμα είναι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση να υφίσταται τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από ότι θα συνέβαινε αν είχε γρηγορότερα προσαρμοστεί στις ανάγκες που ορίζει η Νέα Οικονομία της παγκοσμιότητας και των αυξημένων απαιτήσεων του πολίτη.

Σε αυτό το οικονομικό τοπίο επιχειρεί η χώρα μας να διαχειριστεί την κρίση.

Με ένα δημόσιο χρέος δυσβάστακτο για τους πολίτες, το οποίο υπονομεύει

το μέλλον των επόμενων γενεών και κάνει αδύνατη σήμερα την άσκηση πραγματικής κοινωνικής πολιτικής.

Το πέρασμα της Ελλάδας στη «νέα οικονομία» της γνώσης / καινοτομίας,

της ενισχυμένης ανταγωνιστικότητας και της κοινωνικής συνοχής, κατά βάση στα πλαίσια της Στρατηγικής της Λισσαβόνας που προανέφερα, αποτελεί πλέον μια απολύτως επιτακτική ανάγκη.

Το αναπτυξιακό μοντέλο στο οποίο βασίστηκε η χώρα τις 2 τελευταίες δεκαετίες έχει φθάσει στα όρια του. Το μοντέλο αυτό, βασιζόμενο στις προσόδους κυρίως από τις κοινοτικές εισροές και εν μέρει από τη ναυτιλία και τον τουρισμό, την αχαλίνωτη οικοδομική δραστηριότητα σε βάρος του περιβάλλοντος και της ισορροπημένης χωροταξίας της χώρας, την υπερβάλλουσα κερδοσκοπία και τον ανώμαλο πλουτισμό γύρω από την κτηματαγορά, καθώς και τον υπερκαταναλωτισμό βασισμένο κατά πολύ στη μείωση της αποταμίευσης και στο δανεισμό, είχε ήδη γίνει φανερό εδώ και χρόνια, ότι μας οδηγεί σε αδιέξοδο.

 Κι επειδή βρισκόμαστε ήδη προ της κάλπης για τις εκλογές που θα αναδείξουν το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καλό είναι ο καθένας από σας, να αναλογιστεί ποιοι ευθύνονται γι' αυτή την εξέλιξη. Ποιοί διαχειρίστηκαν την ελληνική οικονομία για το μεγαλύτερο μέρος των τριών τελευταίων δεκαετιών.  Ας θυμηθούν οι πολίτες για το ποιοί συσσώρευσαν το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ασήκωτου δημοσίου χρέους. Και ας εκφράσουν αυτά τα συμπέρασμά τους στην κάλπη.

Αντίθετα, κράτη και κοινωνίες που δεν έχουν τέτοια βάρη όπως τα προαναφερόμενα, μπορούν σήμερα να εφαρμόζουν νέες πολιτικές απασχόλησης, να σέβονται τον εργασιακό αλλά και τον ελεύθερο χρόνο ενός εργαζομένου, να αναδεικνύουν όχι μόνο τα οικονομικά μεγέθη, αλλά και την κοινωνική ευθύνη των επιχειρήσεων.

Με άλλα λόγια να δομήσουν ένα νέο Κοινωνικό Μοντέλο, σε αρμονία με τις νέες συνθήκες που γέννησε σήμερα η παγκοσμιότητα και τις σύγχρονες απαιτήσεις του πολίτη που θέλει να αισθάνεται ότι ζει στον 21ο αιώνα,

όχι στα χρόνια των γονέων του.

H σταδιακή εφαρμογή και στη Ελλάδα -όπως και στις υπόλοιπες της EE-

ενός «νέου κοινωνικού μοντέλου» είναι απαραίτητη.

Ενός «νέου κοινωνικού μοντέλου» που θα  βασίζεται στις εκτυλισσόμενες πανευρωπαϊκά πολιτικές απασχόλησης, στην αναχαίτιση της δημογραφικής συρρίκνωσης, στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις των προνοιακών πολιτικών ώστε να γίνουν βιώσιμες και πιο δίκαιες, καθώς και στην ανάπτυξη της «κοινωνικής ευθύνης» των επιχειρήσεων.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Η οικονομική κρίση και η κοινωνική καθήλωση που δημιουργεί προβλήματα σε όλους μας ανεξαιρέτως, είναι μεταξύ άλλων και αποτέλεσμα της ύπαρξης αδύναμων Κυβερνήσεων, οι οποίες εξεχώρησαν προς γνωστές ή άγνωστες κατευθύνσεις

μέρος της εξουσίας που τους εμπιστεύτηκε ο λαός λόγω αδυναμίας να την ασκήσουν.

Με άλλα λόγια, η απάντηση στην κρίση είναι η πολιτική, δεν είναι ο αναχωρητισμός.

Είναι η Δημοκρατία, όχι ο αυταρχισμός, πολιτικός, οικονομικός, θεσμικός ή άλλος.

Είναι η Ανοικτή Κοινωνία, όχι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός άλλων εποχών, που ελπίζω ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί.

 Η πολιτική που εγώ οραματίζομαι, πρέπει να δημιουργεί κανόνες σαφείς

για όλους, και να εγγυάται διαρκώς την εφαρμογή τους.

Με αυτή την πυξίδα πορεύτηκα στη μέχρι τώρα πολιτική μου πορεία.

Με αυτή την πυξίδα πολιτεύτηκα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτή η πυξίδα καθόριζε τις αποφάσεις μου ως Υπουργού, με αυτή την πυξίδα

θα πορευτώ και στο μέλλον αταλάντευτα.

ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες είναι η βιώσιμη ανάπτυξη. Από διαφορετικούς δρόμους επιχειρούν να την πετύχουν όλοι: φιλελεύθερες, κεντροδεξιές, σοσιαλιστικές, αριστερές κυβερνήσεις.

Ωστόσο, σήμερα οι πολιτικές για να έχουμε βιώσιμη ανάπτυξη είναι συγκεκριμένες και παραδεκτές από όλους, κυρίως μέσα από την απόρριψη των άλλων εναλλακτικών λύσεων που δοκιμάστηκαν στην πράξη κι απέτυχαν.

H υιοθέτηση και στη χώρα μας της «βιώσιμης ανάπτυξης» ως βασικής πλέον συνιστώσας για την οποιαδήποτε κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, ώστε αυτή να συνδυάζεται με την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα της ζωής μας, γίνεται επιτακτική. Άλλωστε είναι σαφές ότι σ' ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο, από τις ΗΠΑ έως όχι μόνο μεγάλες αλλά και μικρότερες ευρωπαϊκές χώρες, οι επενδύσεις στην «πράσινη οικονομία» κρίνονται πλέον απαραίτητες, όχι μόνο από οικολογικής απόψεως αλλά και οικονομικής,

αποτελώντας εργαλείο για το ξεπέρασμα της κρίσης που ζούμε.

Παρεμφερής είναι και η ανάγκη να αξιοποιηθεί και στην Ελλάδα η λεγόμενη «επανάσταση των βιοεπιστημών», με τις ποικίλες εφαρμογές της βιοτεχνολογίας.  Βέβαια και η δική μας χώρα από κοινού με τους εταίρους μας στην EE, πρέπει να αναζητήσει εκείνες τις  ρυθμίσεις που απαιτούνται

προκειμένου να τελούν  υπό  τον έλεγχο της κοινωνίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ

Ένα άλλο σύγχρονο θέμα κορυφαίας σημασίας είναι αυτό που αφορά στη λεγόμενη «Κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας». Οφείλουμε γρήγορα  -επιστρατεύοντας κατά προτεραιότητα οικονομικές ,επιστημονικές και τεχνολογικές δυνάμεις από το εσωτερικό της χώρας μας, από διακρατικές και επιχειρηματικές συμμαχίες και αξιοποιώντας την κοινοτική χρηματοδότηση - να προωθήσουμε  ακόμη περισσότερο στη χώρα μας αυτή  την «κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας» και να εκμεταλλευτούμε τις τεράστιες δυνατότητες που δημιουργεί για την οικονομία, την εκπαίδευση, τη δια βίου μάθηση, τη λειτουργία του κράτους αλλά και την καθημερινή ζωή των πολιτών.

Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο έχει δρομολογήσει μια σειρά

από πολιτικές υποστηρικτικές της e-οικονομίας,  e-εκπαίδευσης και

e-διακυβέρνησης, από τις οποίες πρέπει να επωφεληθούμε και εμείς ως χώρα.

Όλα αυτά οφείλουμε να τα κάνουμε προσιτά στις νέες γενιές, χωρίς όμως να αγνοήσουμε και τους μεγαλύτερους που πρέπει κι αυτοί να επωφεληθούν

από την «Κοινωνία της Πληροφορίας» για να μην υπάρξουν νέα κοινωνικά χάσματα, για να μην μιλάμε  σε λίγο για «ηλεκτρονικά αναλφάβητους» πολίτες.

Στη σημερινή εποχή, που η γνώση και η πληροφορία είναι στη διάθεση όλων μας περισσότερο από ποτέ στο παρελθόν, είναι χρέος μας να διακρίνουμε και να επιλέγουμε το σημαντικό έναντι αυτού που φαίνεται επείγον.

Η επιλογή είναι πλέον η ευθύνη μας, όχι η γενική πληροφόρηση, όπως παλαιότερα.

Κι η επιλογή είναι μια διαδικασία πολιτιστικού επιπέδου, Παιδείας, κοινωνικής μόρφωσης και -εντέλει- ιδεολογίας. Όχι πολιτικής θέσης, αλλά ιδεολογίας,

δηλαδή αντίληψης για το τι είδους κοινωνία θέλουμε.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ

Στο ερώτημα « τι είδους κοινωνία θέλουμε; », σε μια Δημοκρατία απαντούν όλοι. Πολιτικοί αλλά και πολίτες. Κι η απάντηση μπορεί και πρέπει να εκφράζεταιμέσα από δράση. Η Κοινωνία των Πολιτών είναι στις προηγμένες Δημοκρατίες της Δύσης απαραίτητο συμπλήρωμα της πολιτικής με την έννοια που όλοι ξέρουμε.

Είναι ο τρίτος πυλώνας της οικονομικής δράσης, ενώ ο εθελοντισμός που εκφράζεται μέσα από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ή και μεμονωμένα,

συμβάλλει και αποτελεί απόδειξη της κοινωνικής συνοχής.

Άλλωστε, η προσπάθεια ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, σημαίνει ανάμεσα στα άλλα κι αυτό:

Κοινωνίες όπως η δική μας, στις οποίες εν πολλοίς η έννοια του εθελοντισμού και της Κοινωνίας Πολιτών έχουν δυσφημιστεί, να αντλήσουν θετικά παραδείγματα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Οι πρόσφατες δοκιμασίες στη χώρα μας, με τους σεισμούς, τις πυρκαγιές και τις άλλες φυσικές καταστροφές, απέδειξαν ότι ο εθελοντισμός κι η ανιδιοτελής προσφορά είναι σύμφυτες με την κοινωνική ευαισθησία του Έλληνα. Πάνω σε αυτό χρειάζεται να επενδύσουμε. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση,  που θα κάνει τη Γηραιά Ήπειρο πραγματικά ενωμένη, αποτελεί και σήμερα για τους αληθινά προοδευτικούς πολίτες και τους πολιτικούς που έχουν το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, το πιο σημαντικό διακύβευμα.

Παρά τις καθυστερήσεις, τα πισωγυρίσματα και τις λαθεμένες επιλογές που μας εμποδίζουν να φτάσουμε στο στόχο μας, ένα είναι βέβαιο: Ότι η Ενωμένη Ευρώπη, μπορεί και πρέπει να βελτιώσει τη ζωή όλων των πολιτών της γηραιάς Ηπείρου.

Η ανθρωποκεντρική προσέγγιση της πολιτικής, που αποτελεί κορυφαίο αίτημα των πολιτών, βρίσκει την έκφρασή της μέσα σε μια Ευρώπη με κοινούς στόχους και προοπτικές, με κοινές πολιτικέςπου βελτιώνουν τη ζωή μας, διαφυλάσσοντας τις διαφορές μας.

Ως Υπουργός Παιδείας είχα την τιμή να υπερασπιστώ και να εφαρμόσω τη Στρατηγική της Μπολόνια στην Παιδεία των Ελλήνων.

Τα εμπόδια ήταν πέραν πάσης περιγραφής.

Αντιδραστικές δυνάμεις του χθες, πολέμησαν με λύσσα κάθε αλλαγή.

Με κάθε μέσο.  Θεμιτό και αθέμιτο. Ετερόκλητες δυνάμεις ενώθηκαν για να ματαιώσουν τον εξευρωπαϊσμό της παιδείας μας.

Η κυβέρνηση μας όμως και εγώ προσωπικά ως αρμόδια Υπουργός, είχαμε πάντα στο μυαλό μαςκαι στην καρδιά μας,ότι η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση

συνιστά στις μέρες μας αληθινή επανάσταση υπέρ του πολίτη και καμιά δύναμη που κρατά την Ελλάδα αλυσοδεμένη στο χθες, δεν θα μας εμπόδιζε

να εφαρμόσουμε την εντολή των Ελλήνων πολιτών.

Κάποιοι από εμάς, το πληρώσαμε ακριβά.

Σας βεβαιώνω όμως ότι αν κάποιος σήμερα με ρωτούσε τι θα άλλαζα

από την  πολιτική που εφάρμοσα ως Υπουργός Παιδείας θα του απαντούσα έντιμα και απερίφραστα:

Τίποτα! 

Κυρίες και κύριοι,

είναι ανάγκη κλείνοντας την ομιλία μου, να απαντήσω στο ερώτημα

« Ποιος θα τα κάνει ; » όλα αυτά.

Οι πολίτες έχουν την τάση να αναθέτουν τις λύσεις των προβλημάτων τους

στους πολιτικούς.

Αυτό εν μέρει Είναι συστατικό της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας.

Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι η συμμαχία των πολιτών είναι απαραίτητη

προϋπόθεση για να τελεσφορήσει οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική στρατηγική.

Τη λύση θα δώσουν πολιτικοί που δεν δρουν με βάση ιδεοληψίες, αλλά ορθοτομώντας την πραγματικότητα που έχουν στα χέρια τους και τις δυνατότητες της κοινωνίας και της οικονομίας μας.

Πολιτικοί με ιδεολογική συνέπεια, σε αρμονία με την πορεία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πολιτικοί αποφασισμένοι να εφαρμόσουν όσα εξήγγειλαν, σε πείσμα αντιδράσεων, πολέμου από ποικιλώνυμα συμφέροντα, λάσπης και υπονόμευσης από τις δυνάμεις του παρελθόντος που, δυστυχώς, στη χώρα μας είναι ιπολλές και ισχυρές.

Σας προτρέπω να αναζητείτε τέτοιους πολιτικούς, κι αν τους βρείτε να τους στηρίζετε όσο μπορείτε.

Η μάχη της Ελλάδας του αύριο με τις δυνάμεις του χθες είναι σε εξέλιξη.

Και κανείς δεν μπορεί να απέχει.

 Σας ευχαριστώ»

Ο Νομάρχης Λακωνίας κος Κωνσταντίνος Φούρκας, αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει όλους όσους παρευρέθησαν στην εκδήλωση της Αθήνας, τιμώντας με την παρουσία τους τη Μαριέττα Γιαννάκου, ιδιαιτέρως, δε, τα Λακωνικά Σωματεία των οποίων η βοήθεια ήταν πολύτιμη  στην καθ΄ όλα επιτυχημένη εκδήλωση αντάξια της Λάκαινας πολιτικού.